Lengi lifir....

Mundi eftir þessari síðu allt í einu og hélt að henni hefði verið eytt þar sem ég hef ekkert skrifað síðan 2011....en hún lifir víst enn....
síðan síðast, höfum við parið gengið í gegnum 2 meðgöngur, flutning í Grafarvoginn þar sem hann Pjakkur okkar lét sig hverfa nokkrum vikum seinna.  Við eigum 2 yndislegar stelpurskottur, Emma Rós 2012 og svo Sigrún Ósk 2015.  Kannski maður byrji á þessum skrifum aftur þar sem margt gleymist sem maður hefði viljað muna.....

Liverpool - dagur 1

Dagurinn byrjaði snemma. Flugið var kl.8 um morguninn og fengum við að gista hjá Emmu systir hans Binna um nóttina. Við ákv að leggja snemma í hann sem betur fer, eitthvað gekk ill að tékka mig inn í gegnum sjálfsafgreiðsluna og var það útaf eftirnafninu, hafði víst skrifað Stefánsdóttir á farseðilinn en það stendur Beck á vegabréfinu. Redduðum því sem betur fer en það tók sinn tíma. Þegar við komum í fríhöfnina var barinn leitaður upp en Leifstöð er greinilega langþreytt á fullum íslendingum á ferðalagi og faldi barinn einvhers staðar út í horni, það var því splæst á einn rándýran kaldan í kaffiteríunni, 750 kr stk takk fyrir. Náðum að skoða okkur aðeins um en ákv að vera ekki að versla neitt. Á leiðinni að hliðinu komumst við að því að við vorum ekki sett í sæti hlið við hlið, merkilegt nokk þá tókst okkur að redda því líka á þjónustuborði áður en við komum að hliðinu. Flugið gekk stórslysalaust fyrir sig og fær Icelandair stóran plús fyrir sæti og afþreyingarúrval (horfði á Romeo + Juliet, textalaust reyndar en maður náði meginatriðunum...). Lentum í Manchester eitthvað eftir 10:30 og tók þá rúm klt rútuferð til Liverpool sem hefði tekið aðeins styttri tíma hefði farastjórinn og/eða rútubílstjórinn komið eða amk vitað hvar hótelið var...en eins og fyrr um daginn þá reddaðist það (reyndar eftir nokkar hringi og óþarfa hægri-hægri-vinstri beygjur). Þá var kl. orðin 13 þegar við komum á hótelið og tékkuðum okkur inn. Ákv að henda töskunum upp á herbergi og beint niður að ná í miðana og fá okkur að borða, ekkert borðað síðan bjórinn í Leifstöð og morgunmat kl.6. Fengum okkur sitthvora samlokuna, franska og pepsi....ekkert til að hrópa húrra fyrir hvað þá að borga tæpar 3000 kr :o/. Ákv að fá okkur smá lúr áður en dagurinn byrjaði endan dauðþreytt eftir morguninn, ætluðum að sofa til 15:15 en vorum vöknuð hress og kát um kl.14:30 og til í daginn. Vorum búin að plana að skella okkur í Bítlasafnið áður en við kíktum í verslanirnar. Bítlasafnið hefur tekið stórum breytingum frá því ég var þar 2002. Eftir safnið tókum við stefnuna á verslunar centerið, fyrst og fremst að leita að myndavél fyrir morgundaginn :o) Byrjuðum á því að fá okkur að borða á ítölskum veitingastað, þar sem við fengum okkur mikið betri mat á aðeins meira en það sem við fengum á hótelinu. Mikið líf og fjör var upp og niður alla götuna og eru þetta nokkrar götur sem liggja í kross við hvor aðra. Við fundum á endanum raftækjaverslun og Binni gaf mér í útskriftar/afmælisgjöf 1 stk Canon Ixus 115. Núna var klukkan að nálgast átta og flesta búðir lokaðar eða verið að loka. Við kíktum inni í Apple búðina þar sem ég ætlaði kannski að versla mér iPOD touch en endaði á því að skoða iPhone4S. Sú sem afgreiddi okkur var virkilega viðkunnaleg og náði næstum því að selja okkur græjuna þarna á einu bretti. Ég ákv samt að sofa á þessu endanum áttu þau ekki ólæst eintak á staðnum en gætu fengið yfir helgina. Svo var haldið til baka upp á hótel og tekið því rólega fyrir framan sjónvarpið og reynt að fara snemma að sofa.
Á morgun er svo stóri dagurinn. Binni er að farast úr spenningi og ég held að drengurinn muni ekkert sofa í nótt eða kannski aðeins þar sem dagurinn er búin að vera langur og viðburðaríkur.
Hótelið sem við erum á er virkilega flott, internet og morgunmatur innifalið og sólarhrings snack-bar (ef maður verður svangur kl.3 um nóttina). Bretarnir eru virkilega alminnilegir og kurteisir en við mættum bæta okkur aðeins í því að segja "please" þegar við erum að biðja um eitthvað, panta o.s.f.v.

Áfram Liverpool!!!

Síðustu dagarnir og heimkoman

Síðustu dagarnir....nr.? – 13.dag (11.mars)

Hætt að halda tölu yfir þá daga sem ég hef verið að skrifa þannig ég sleppi því bara. Er núna með netið í síðasta skiptið á hótelinu (miðvikudag) því ég fer svo heim á föstudaginn í, að mér skilst, vetraríkið Ísland (það gat ekki gerst um jólin, var það?!) Er að fara á síðustu vaktina í kvöld og vona heitt og innilega að það verði aðeins meira að gera í kvöld en í gær. Það var það rosalega lítið að gera að ég leyfði mér (í samráði við hjúkkuna sem ég var að elta...) að fara heim upp úr kl.21. Á morgun er svo síðasti dagurinn í Danaveldi, ætla að reyna að nýta hann í eitthvað uppbyggilegt (a.k.a eyða pening...) grínlaust þá ætla ég kíkja kannski aðeins í Fields og ath hvort eg sjái eitthvað sniðugt á billegu verði. En eins og það er nú búið að vera gaman hérna í Danmörk þá er mig svolítið farið að hlakka til að komast heim til kalls og kattar, svolítið fyndi með köttinn. Þegar ég hef verið með netið þá hef ég og Binni spjallað saman í gegnum Skype, sem er svo sem ekki frásögu færandi, nema kötturinn er fljótur að koma að tölvunni þegar ég tala og svipast um eftir mér. Hef prufað að kalla á hann eins og ég geri þegar ég er heima og þá kemur hann hlaupandi til og reynir að finna mig. Hefur meira að segja gengið svo langt að leggjast á tölvuna þaðan sem hljóðið kemur. Gott að vita að manns er greinilega saknað á heimilinu af fleirum en kallinum sínum :o)

Farin á vaktina....ef það gerist eitthvað þá læt ég ykkur vita. Þetta hefur samt alveg verið lærdómsríkt, er búin að fylgjast með nokkrum einföldum og flóknum saumum, gifsun, meðferð við lyfjaeitrun og svo við hjartastoppi. Ég lærði að sauma (þó ég hafi ekki gert það á sjúklingi, gæti ég örugglega saumað lítið clean-cut ef nauðsynlega þyrfti...) og lærði mikið af því að fylgjast með starfsmönnum spítalans að sinna sjúklingnum í hjartastoppi, þó ég hafi ekki tekið þátt finnst mér ég aðeins tilbúnari fyrir þegar það gerist fyrir minn sjúkling á minni vakt (ætla ekki að segja ef því þetta mun gerast og þá verður hjúkrunarfræðingur að vera viðbúinn). Ég náði að bæta mig aðeins í dönskunni en er enn frekar hikandi þegar fólk er að tala við mig, tekur um svona 3-4 sek að átta mig á hvað fólk hefur verið að segja við mig. Í dag fór ég svo á skiptinema fundinn þar sem við vorum að „ígrunda“ ákveðin atvik sem við höfum upplifað í verknáminu og hópurinn minn tók til atvikið með sjúklinginn sem fór í hjartastopp á deildinni. Spurningin var svo hvað hefði ég sem skiptinemi gert til að læra betur af reynslunni því í rauninni eru ekki mörg námstækifærin í svona atvikum, nema að standa úti í horna og fylgjast með. Við í hópnum höfðum líka rætt okkar á milli um starfshætti hjúkrunarfræðinga í Danmörku og án þess að vera að lasta danska hjúkrunarfræðinga þá held ég að ég mundi ekki vilja starfa þar til lengri tíma litið við hjúkrun. Nema hvað, við tókum þetta dæmi fyrir hópnum og svo þegar búið var að ræða það fékk ég leyfi til að koma mér í, því ég ætlaði að nýta síðasta daginn minn í að klára versla smá. Var búin að sjá nokkra flotta kjóla á netinu og ætlaði að kíkja í búðirnar en þeir voru svo ekki til í þeim búðum sem ég fór í þannig ég kem kjólalaus til baka. Það er svo sem í lagi því ég hef náð að versla aðeins meira að hversdags fatnaði í skápinn hjá okkur parinu (ekkert á köttinn samt...)

Svo er það bara heimferðin á morgun, föstudag (sem er líklega í dag þegar ég set þessa færslu á netið...) farin að hlakka svo lítið til að komast heim til kalls og kattar og alveg rosalega í mitt eigið rúm því hvorki koddinn(-arnir) né dýnan er eitthvað til að hrópa húrra yfir....en svona í lokinn aðeins að fara yfir það sem ég hef upplifað hér í Danaveldi....

....Danir reykja töluvert meira en Íslendingar (mér finnst alla vega ég sjá meira af fólki reykjandi alls staðar en heima)

....Danir tala frekar hratt, hátt og hvasst...fannst oft á tíðum þegar ég var að hlusta á tvo einstaklinga tala saman að þeir væru að rífast en voru það svo ekki....

...Danskar stelpur láta ekki -8C° frost og rok aftra sér frá því að vera í nylonsokkabuxum og stuttu pilsi á hjóli, ekki frekar en þær íslensku láta lárétta slyddu og hálku aftra sér í að fara í sama fatnaði á djammið....

...bjórinn er ódýr í Danmörku, þrátt fyrir gengið....

....það er ekkert mál að ferðast með S-to, metro, strætó eða hjóla á milli staða, eitthvað sem Íslendingar mættu taka sér til fyrirmyndar (tekur strætó x frá A til B og svo sama strætó hinum megin við götuna frá B til A)

...Danir vita almennt ekki að Íslendingar læra dönsku í skólanum

....Danskt kaffi er vont kaffi (ekki flott kaffi á kaffihúsum, heldur venjulegt kaffi úr kaffikönnu á spítölum, hótelum, skólum o.s.f.v.)

...Danir fylgja mjög fast eftir fyrirfram ákveðnum verklagsreglum, sem getur verið gott og slæmt....

Sit á Kastup með starbuck caramel frappuccino og súkkulaði croissant þegar ég fatta það að flugið er kl.11:55 sem er eiginlega kl.12, þannig núna 2 klt og 20 mín fyrir flug er ég búin að tékka mig inn og fá mér morgunmat.....hvað á ég að gera við restina af tímanum....vonandi verður ekki seinkun eins og i fluginu út (varð hálftíma seinkun). Sem betur fer er flugvöllurinn mun stærri en flugvöllurinn heima og því nóg að skoða og gera :o) kaupi mér jafvel 1 stk Cosmopolitan bara svona af því maður er á erlendum alþjóðlegum flugvelli að blogga tölvunni (kemst reyndar ekki á netið), drekkandi frappuccino og borða súkkulaði croissant ;o)

Flugið gekk ágætlega heim, seinkun um 30 mín...fór í gegnum fríhöfnina frekar snögglega, enda ekki mikið sem ég ætlaði að versla þar og það sem ég ætlaði að versla var ekki til (captain morgan private stock og 2-3 dósir af Sweet Duplin fyrir pabba....). Við tókum því rólega á föstudagskvöldið en ætlum að kíkja út í sitthvoru lagi á laugardaginn, ég að hitta björgunarfólkið mitt og Binni í póker með karlaklúbbnum sínum. Í vikunni fellur allt aftur í sama farið. Síðasta vikan fyrir lokaverkefnið og núna verður maður víst að spýta í lófana. Á mánudaginn eftir viku hefst svo síðasta og (miða við það sem ég hef heyrt) erfiðasta verknámið á þessum fjórum árum, barnahjúkrun....ég ætla samt að reyn að tækla þetta sem ekkert mál og halda ró minni eins og ég get ;o) skólinn mun klárast á endanum og ég mun útskrifast 11.júní!!!

Svona hefur lífið verið í Danmörku og ég mun pottþétt fara þangað aftur og taka kallinn með jafnvel í heila viku því Danmörk hefur margt spennandi upp á að bjóða. Hins vegar er ég ekki spennt fyrir því að koma og vinna sem hjúkrunarfræðingur, kannski í Noregi eða Svíþjóð....

4. - 7. mars

Dagur 7-10 – 4.-7.mars

Tíminn er fljótur að líða þessa dagana. Tók 3 morgunvaktir núna, lau, sun og mánudag. Frekar rólegt allt saman, nema á sunnudaginn kom upp töluvert trauma á deildinni. Án þess að fara út í einhver smá atriði var hringt neyðarbjöll á einu herberginu og innan við 5 mín seinna voru 3 læknar, 2 svæfingarhjúkrunarfræðingar, 2 hjartahjúkrunarfræðingar (sáu um EKG og stuðtækið), 3 flutningsmenn (gegna sama hlutverki og sjúkraliðar á slysó heima á Íslandi) mætt á svæðið auk þeirra 3 hjúkrunarfræðinga og 2 lækna sem komu af bráðamóttökunni....og svo ég úti í horni að reyna að gera mig ósýnilega. Allt í allt var þetta um 15 manns sem voru komin inn í þetta litla herbergi með akútvagn, EKG tæki, stuðtæki, monitor og allir að vinna að sama markmiðinu, að bjarga sjúklingnum. Það tókst, alla vega á bráðamóttökunni, svo var farið með hann í tölvusneiðmynd og upp á gjörgæslu. Hafði ekki heyrt af sjúklingnum í dag en þetta er talið hafa verið pneumokokka sepsis eða meningitis. Allt gerðist þetta mjög hratt, hjúkrunarfræðingur sem tók á móti sjúklingnum var enn að klára að meta og taka sjúkrasögu þegar hann fer í hjartastopp. Ég ákvað að standa til hliðar og fylgjast með af þeirri einföldu ástæðu að ég er ekki nógu fær í dönskunni til að taka þátt. Mitt sjálfskipaða hlutverk var að loka hurðinni þegar einhver gekk inn eða út úr herberginu og færa til hluti þegar fólk þurfti að komast fram og til baka. Það var hins vegar mjög fróðlegt að fylgjast með fólkinu, hvað allir voru samstíga, allir með á hreinu hvað er næsta skref og hlutverki hvers og eins, hröð vinnubrögð og alls ekkert panic ástand á neinum. Svo var allt með hinu rólegasta í dag, alla vega um morguninn svo þegar líða tók á daginn fór að aukast álagið. Verður gaman að sjá hvernig morgundagurinn og miðvikudagurinn verða, þau segja á deildinni að það koma alltaf fleiri á kvöldin eftir vinnu heldur en um daginn.