Síðustu dagarnir og heimkoman

Síðustu dagarnir....nr.? – 13.dag (11.mars)

Hætt að halda tölu yfir þá daga sem ég hef verið að skrifa þannig ég sleppi því bara. Er núna með netið í síðasta skiptið á hótelinu (miðvikudag) því ég fer svo heim á föstudaginn í, að mér skilst, vetraríkið Ísland (það gat ekki gerst um jólin, var það?!) Er að fara á síðustu vaktina í kvöld og vona heitt og innilega að það verði aðeins meira að gera í kvöld en í gær. Það var það rosalega lítið að gera að ég leyfði mér (í samráði við hjúkkuna sem ég var að elta...) að fara heim upp úr kl.21. Á morgun er svo síðasti dagurinn í Danaveldi, ætla að reyna að nýta hann í eitthvað uppbyggilegt (a.k.a eyða pening...) grínlaust þá ætla ég kíkja kannski aðeins í Fields og ath hvort eg sjái eitthvað sniðugt á billegu verði. En eins og það er nú búið að vera gaman hérna í Danmörk þá er mig svolítið farið að hlakka til að komast heim til kalls og kattar, svolítið fyndi með köttinn. Þegar ég hef verið með netið þá hef ég og Binni spjallað saman í gegnum Skype, sem er svo sem ekki frásögu færandi, nema kötturinn er fljótur að koma að tölvunni þegar ég tala og svipast um eftir mér. Hef prufað að kalla á hann eins og ég geri þegar ég er heima og þá kemur hann hlaupandi til og reynir að finna mig. Hefur meira að segja gengið svo langt að leggjast á tölvuna þaðan sem hljóðið kemur. Gott að vita að manns er greinilega saknað á heimilinu af fleirum en kallinum sínum :o)

Farin á vaktina....ef það gerist eitthvað þá læt ég ykkur vita. Þetta hefur samt alveg verið lærdómsríkt, er búin að fylgjast með nokkrum einföldum og flóknum saumum, gifsun, meðferð við lyfjaeitrun og svo við hjartastoppi. Ég lærði að sauma (þó ég hafi ekki gert það á sjúklingi, gæti ég örugglega saumað lítið clean-cut ef nauðsynlega þyrfti...) og lærði mikið af því að fylgjast með starfsmönnum spítalans að sinna sjúklingnum í hjartastoppi, þó ég hafi ekki tekið þátt finnst mér ég aðeins tilbúnari fyrir þegar það gerist fyrir minn sjúkling á minni vakt (ætla ekki að segja ef því þetta mun gerast og þá verður hjúkrunarfræðingur að vera viðbúinn). Ég náði að bæta mig aðeins í dönskunni en er enn frekar hikandi þegar fólk er að tala við mig, tekur um svona 3-4 sek að átta mig á hvað fólk hefur verið að segja við mig. Í dag fór ég svo á skiptinema fundinn þar sem við vorum að „ígrunda“ ákveðin atvik sem við höfum upplifað í verknáminu og hópurinn minn tók til atvikið með sjúklinginn sem fór í hjartastopp á deildinni. Spurningin var svo hvað hefði ég sem skiptinemi gert til að læra betur af reynslunni því í rauninni eru ekki mörg námstækifærin í svona atvikum, nema að standa úti í horna og fylgjast með. Við í hópnum höfðum líka rætt okkar á milli um starfshætti hjúkrunarfræðinga í Danmörku og án þess að vera að lasta danska hjúkrunarfræðinga þá held ég að ég mundi ekki vilja starfa þar til lengri tíma litið við hjúkrun. Nema hvað, við tókum þetta dæmi fyrir hópnum og svo þegar búið var að ræða það fékk ég leyfi til að koma mér í, því ég ætlaði að nýta síðasta daginn minn í að klára versla smá. Var búin að sjá nokkra flotta kjóla á netinu og ætlaði að kíkja í búðirnar en þeir voru svo ekki til í þeim búðum sem ég fór í þannig ég kem kjólalaus til baka. Það er svo sem í lagi því ég hef náð að versla aðeins meira að hversdags fatnaði í skápinn hjá okkur parinu (ekkert á köttinn samt...)

Svo er það bara heimferðin á morgun, föstudag (sem er líklega í dag þegar ég set þessa færslu á netið...) farin að hlakka svo lítið til að komast heim til kalls og kattar og alveg rosalega í mitt eigið rúm því hvorki koddinn(-arnir) né dýnan er eitthvað til að hrópa húrra yfir....en svona í lokinn aðeins að fara yfir það sem ég hef upplifað hér í Danaveldi....

....Danir reykja töluvert meira en Íslendingar (mér finnst alla vega ég sjá meira af fólki reykjandi alls staðar en heima)

....Danir tala frekar hratt, hátt og hvasst...fannst oft á tíðum þegar ég var að hlusta á tvo einstaklinga tala saman að þeir væru að rífast en voru það svo ekki....

...Danskar stelpur láta ekki -8C° frost og rok aftra sér frá því að vera í nylonsokkabuxum og stuttu pilsi á hjóli, ekki frekar en þær íslensku láta lárétta slyddu og hálku aftra sér í að fara í sama fatnaði á djammið....

...bjórinn er ódýr í Danmörku, þrátt fyrir gengið....

....það er ekkert mál að ferðast með S-to, metro, strætó eða hjóla á milli staða, eitthvað sem Íslendingar mættu taka sér til fyrirmyndar (tekur strætó x frá A til B og svo sama strætó hinum megin við götuna frá B til A)

...Danir vita almennt ekki að Íslendingar læra dönsku í skólanum

....Danskt kaffi er vont kaffi (ekki flott kaffi á kaffihúsum, heldur venjulegt kaffi úr kaffikönnu á spítölum, hótelum, skólum o.s.f.v.)

...Danir fylgja mjög fast eftir fyrirfram ákveðnum verklagsreglum, sem getur verið gott og slæmt....

Sit á Kastup með starbuck caramel frappuccino og súkkulaði croissant þegar ég fatta það að flugið er kl.11:55 sem er eiginlega kl.12, þannig núna 2 klt og 20 mín fyrir flug er ég búin að tékka mig inn og fá mér morgunmat.....hvað á ég að gera við restina af tímanum....vonandi verður ekki seinkun eins og i fluginu út (varð hálftíma seinkun). Sem betur fer er flugvöllurinn mun stærri en flugvöllurinn heima og því nóg að skoða og gera :o) kaupi mér jafvel 1 stk Cosmopolitan bara svona af því maður er á erlendum alþjóðlegum flugvelli að blogga tölvunni (kemst reyndar ekki á netið), drekkandi frappuccino og borða súkkulaði croissant ;o)

Flugið gekk ágætlega heim, seinkun um 30 mín...fór í gegnum fríhöfnina frekar snögglega, enda ekki mikið sem ég ætlaði að versla þar og það sem ég ætlaði að versla var ekki til (captain morgan private stock og 2-3 dósir af Sweet Duplin fyrir pabba....). Við tókum því rólega á föstudagskvöldið en ætlum að kíkja út í sitthvoru lagi á laugardaginn, ég að hitta björgunarfólkið mitt og Binni í póker með karlaklúbbnum sínum. Í vikunni fellur allt aftur í sama farið. Síðasta vikan fyrir lokaverkefnið og núna verður maður víst að spýta í lófana. Á mánudaginn eftir viku hefst svo síðasta og (miða við það sem ég hef heyrt) erfiðasta verknámið á þessum fjórum árum, barnahjúkrun....ég ætla samt að reyn að tækla þetta sem ekkert mál og halda ró minni eins og ég get ;o) skólinn mun klárast á endanum og ég mun útskrifast 11.júní!!!

Svona hefur lífið verið í Danmörku og ég mun pottþétt fara þangað aftur og taka kallinn með jafnvel í heila viku því Danmörk hefur margt spennandi upp á að bjóða. Hins vegar er ég ekki spennt fyrir því að koma og vinna sem hjúkrunarfræðingur, kannski í Noregi eða Svíþjóð....